กาลเวลาผันเปลี่ยนไปกับดวงใจที่ใคร่รู้ ตอน : ตามรอยนิราศพระบาท
หน้าแรก | กิตติกรรมประกาศ | วัตถุประสงค์ | บทคัดย่อ | ขั้นรวบรวมข้อมูล | ที่มาและความสำคัญ | อัตชีวประวัติสุนทรภู่ | ผลการศึกษา | สรุปผลการศึกษา | ทีมงาน
 
 
 
 
     
ถึงคลองปทุมานาวาราย น่าใจหายเห็นศรีอยุธยา
ทั้งวังหลวงวังหลังก็รั้งรก   เห็นนกหกซ้อแซ่บนพฤกษา
ดูปราสาทราชวังเป็นรังกา   ดังป่าช้าดังชัฎสงัดคน
อนิจจาธานินสิ้นกษัตริย์   เหงาสงัดเงียบไปดังไพรสณฑ์
แม้กรุงยังพรั่งพร้อมประชาชน   จะสับสนแซ่เสียงทั้งเวียงวัง
มโหรีปี่กลองจะก้องกึก   จะโครมครึกเซ็งแซ่ด้วยแตรสังข์
     

 
โรงเรียนไผทอุดมศึกษา
  201 ถ.วิภาวดีรังสิต แขวงตลาดบางเขน
  เขตหลักสี่ กรุงเทพมหานคร 10210
  โทร. 0-2521-1457-8 FAX. 551-2233
คลองปทุม
คลองปทุมคลองเมืองเก่าเป็นคลองตัดรอนกรุงศรีอยุธยา
คำประพันธ์บทนี้ของสุนทรภู่ แสดงอารมณ์และความรู้สึกสลดใจกับซากปรักหักพังของปราสาทราชวัง
และความรักในชาติบ้านเมือง ท่านใช้ภาษาแสดงภาพพจน์ได้ชัดเจน

จากประวัติสุนทรภู่เกิดภายหลังการเสียกรุงศรีอยุธยาไปแล้ว 19 ปี แต่เหตุการณ์และระยะเวลาไม่ได้ห่างกันมาก เหตุการณ์เสียกรุงครั้งนั้นคงสะเทือนใจคนทั้งประเทศให้ยากจะลืมเลือนได้

กรุงเก่าในปัจจุบันมีภาพไม่แตกต่างไปจากที่สุนทรภู่บรรยายไว้ซากเจดีย์ วัด และพระราชวังเก่าที่ถูกพม่าทำลายคงเตือนสติให้คนไทย มีความรักความสามัคคีที่จะปกป้องรักษาชาติไทยไว้

คลองปทุมเป็นคลองเมืองเก่าออกทางหัวแหลมเป็นคลองตัดรอนกรุงศรีอยุธยา
กรุงศรีอยุธยาในปัจจุบัน
ซากปรักหักผังจากการเผาทำลายของพม่า